مرتضی نورمحمدی؛ طیبه محمدی پور
چکیده
بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی و فناوری با هدف تأمین اهداف و منافع ملی و رسیدن به سطحی از همکاری‌های بین‌المللی، پدیده‌ای است که با نام «دیپلماسی علمی» مورد استفاده دولت‌ها قرار می‌گیرد. دیپلماسی علمی به دولت‌ها امکان می‌دهد تا در مناسبات دوجانبه و یا چندجانبه خود در سازمان‌های بین‌المللی که ماهیتاً سازمان‌هایی برای شکل‌دهی ...
بیشتر
بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی و فناوری با هدف تأمین اهداف و منافع ملی و رسیدن به سطحی از همکاری‌های بین‌المللی، پدیده‌ای است که با نام «دیپلماسی علمی» مورد استفاده دولت‌ها قرار می‌گیرد. دیپلماسی علمی به دولت‌ها امکان می‌دهد تا در مناسبات دوجانبه و یا چندجانبه خود در سازمان‌های بین‌المللی که ماهیتاً سازمان‌هایی برای شکل‌دهی به همکاری بینالمللیاند، به پیگیری منافع و مطالبات خود و تعامل با نظام جهانی مبادرت نمایند. سؤال پژوهش حاضر این است که شاخصههای دیپلماسی علمی در اسناد فرادستی جمهوری اسلامی ایران چیست و نحوه تعامل بر اساس شاخصههای مذکور در سازمان‌های بین‌المللی (سرن، توآس و آیسسکو) چگونه صورت می‌گیرد؟ مقاله حاضر به روش توصیفی و از طریق تحلیل محتوای کیفی مفاد اسناد فرادستی جمهوری اسلامی ایران فرضیه پژوهش را اینگونه مطرح میکند که در اسناد فرادستی، شاخصههای دیپلماسی علمی در ابعاد همکاری‌های علمی بین‌المللی، پژوهشهای مشترک علمی، شبکهسازی نخبگان و دانشمندان در سطح منطقهای و جهانی مطرحشده و جهت کلی تلاشهای دیپلماسی علمی ایران در سازمان‌های بین‌المللی مذکور نیز در راستای اجرا و پیادهسازی شاخصههای بیانشده صورت می‌گیرد.
